Jeff Jensen (US) review: Freddie |
 |
Note One! Om maar duidelijk te stellen dat vanaf de eerste noot ik al wist dat deze ‘Morse Elephant’ me ging boeien. Jeff Jensen is voor mij nog een onbeschreven blad maar dat was Mike Zito ooit ook eens, om maar een naam te noemen. Jeff Jensen was als tiener vooreerst niet geboeid door de blues maar vond zijn ding in de rock ’n roll, funk en zelfs jazz. Hij was al 19 toen hij via ‘highschool’ als gitarist met de blues in aanraking kwam, in die mate zelfs dat hij samen met Chris Sabie in 2003 de Santa Clarita Blues Society oprichtte. In 2004 trok hij richting Memphis om deel te nemen aan de IBC en keerde voldaan terug als volwaardig lid van de Blues Foundation. Mede door de International Blues Challenge in Memphis zou sinds dan de blues zijn leven gaan beheersen en speelde vanaf toen ook zowat op elk West Coast Blues Festival met zelfs als apotheose de opener op BB King’s 80th anniversary concert. Zijn debuut album met de Jeff Jensen Band kwam er in 2007 met een selftitled album dat meteen hoge toppen scheerde. Nadien volgde in 2009 het album ‘I’m Coming Home’ al verhuisde Jeff toepasselijk richting Memphis waar hij voor een periode van twee jaar de gitarist werd bij Brandon Santini en waarmee hij samen nog 3 albums op de markt bracht. In 2013 kwam hij terug op de markt met zijn album ‘Road Worn and Ragged’ ‘Morose Elephant’ werd een veelzijdig album met 7 eigen sterke nummers samen met 4 standaards. Veelzijdig is het minste wat je kan zeggen maar daarvoor moet je naar het album kunnen luisteren. Opener ‘Make It Trough’ is zo soulful dat je onmiddellijk verloren bent. Met een stem van een jeugdige Darrell Nulisch wordt er zoveel soul in deze blues gestopt dat je met verstomming wordt geslagen, laat staan dat er nog een zekere Reba Russell komt meezingen. Een nummer waarop de wurlitzer klanken meer dan een meerwaarde geven. ‘Going Home’ is een traditional die met inbreng van de blazers verheven wordt tot een hedendaagse gospel met wat sterke eigentijdse gitaarrifs. Van oorsprong is deze ‘Going Home’ een Christelijke hymne en daarmee hebben we al verschillende genres kunnen beluisteren. Van Memphis Minnie krijgen we ook het overbekende ‘What’s The Matter With The Mill’ en dan komen we bij iets magisch. ‘As and Bone’ is mooi in zijn melodie dat Leonerd Cohen zal vloeken dat hij hier niet de auteur van is. Samen met de betoverende klanken van Anne Harris op de ‘fiddle’ en een ingetogen Reba Russell heeft dit nummer iets weemoedig in zich dat je er zonder moeite nogmaals kan naar luisteren maar waarna je bij het volgende nummer terug op aarde komt. ‘Elephant Blue’ is een opzwepende blues, een nummer dat wanneer je de gitaar en wurlitzer klanken vervangt door o.a. een klarinet dit nummer bij momenten ook kan genoemd worden als ‘klezmer’. Om het terug bij de blues te houden brengt Jeff nog een mooie versie van Amos Milburn zijn ‘Bad Bad Whiskey’ waarbij de piano wordt vervangen door de harmonica van Eric Hughes. Haaks met deze slechte whisky volgt er nog een extra bonus track met de toepasselijke titel …’Empty Bottles’. Prachtig en gevarieerd bluesalbum en nu maar uitkijken naar de concerten op onze bodem en mensen als Paul en Michel van Goorblues ende legendarische Banana Peel te Ruislede zullen wel akkoord zijn met mij want daar staan de eerste twee concerten hier in België al genoteerd. Voor de andere data zeker eens gaan kijken op onze concert kalender.
|
|
Tracks: 01 Make It Trough |
|
more info: year: 2015 label: Swingsuit Records distribution: promotion: Frank Roszak promotion band: |
|